Een herhaling die de herinnering overtreft

Hallo iedereen,

Omdat we een langere tijd in La Paz verblijven, moeten we ons uiteraard aan de immigratie-regels van het land houden. Bij binnenkomst in Bolivia kregen we een visum voor dertig dagen. Deze hebben we bij de immigratiedienst in La Paz met nog eens zestig dagen kunnen verlengen. Om deze visum nog eens te verlengen moet er betaald worden of moet er even over de grens worden verbleven. Je kan dan een nachtje in Peru of Chile blijven en dan weer terugkeren. Zo verkrijg je wederom dertig dagen visum erbij. Maar je kan er natuurlijk ook voor kiezen om het niet te laten bij een nachtje. Nee, je kan uiteraard ook een `vakantie´ opnemen.

Naar Chile gaan we na de periode vrijwilligerswerk dus de keuze viel op Peru. We gingen terug naar de stad waar we veel moois hebben gezien, waar de zo gewilde zon schijnt, de mensen vriendelijk zijn en waar een bekende woont. We gingen terug naar Arequipa! Terug naar de plek waar we voor het eerst de magische Condor hebben gezien. Terug naar de plek waar we een mooie dagtrip hadden gemaakt met gids Norma waar we nog altijd contact mee hebben. Dit verslag schrijven we dan ook niet uit Bolivia maar uit Peru, Arequipa.

Vorige week vrijdag namen we om 14.30 uur de bus richting Arequipa met de maatschappij Ormeño. De maatschappij waar we goede- en minder goede ervaringen hebben (zie verslag In het spoor van de Inca´s). Gek genoeg had de bus deze keer slechts twintig minuten vertraging. Maar Ormeño zou Ormeño niet zijn als het allemaal vlekkeloos zou verlopen. Daarom had Ormeño de positieve meevaller later ruimschoots gecompenseerd toen we uiteindelijk met 2,5 uur vertraging in Arequipa arriveerden. Zo kenden we Ormeño weer!

Om 2.00 uur ´s nachts arriveerden we en werden we blij verrast door de aanwezigheid van Norma die ons op kwam halen. Norma was zoals gezegd onze gids tijdens onze eerste trip naar de Colca vallei, inmiddels drie maanden geleden. Na die tijd hadden we via email en msn een leuk contact gehouden. Om 2.00 uur ´s nachts was ze dus gewoon present. Samen namen we een taxi naar het gereserveerde hostal en gingen om 3.00 uur slapen.

De volgende dag stond in het teken van niks doen, maar bovenal genieten. De laatste weken in La Paz waren qua klimaat vreselijk, waardoor de zon en warmte in Arequipa extra gewaardeerd kon worden. En we kunnen zeggen dat ie scheen hoor. De temperatuur in Arequipa is circa 25 graden met een briesje en lage luchtvochtigheid. We relaxten wat, gingen bij Norma langs en zo ging de dag lekker langzaam voorbij.

De volgende ochtend werden we om 10.00 uur door Norma bij ons nieuwe, maar toch ook oude, hostal opgehaald. Deze ochtend hadden we namelijk het hostal verruild voor het hostal waar we drie maanden geleden verbleven. Het hostal waar we de afgelopen twee nachten verbleven had weliswaar een goede prijs-kwaliteit verhouding maar was verder veel te rumoerig.

Norma haalde ons dus op om de stad te verkennen. De vorige keer in Arequipa hadden we ons eigenlijk meer tot het centrum beperkt. Deze keer gingen we buiten de stad mooie dingen bekijken. Na vijfentwintig minuten lopen kwamen we aan bij het eerste uitkijkpunt. Het uitkijkpunt waar we drie maanden geleden eveneens waren geweest. Dit keer hadden we alleen een andere route genomen om er te komen. Een wandeling door schattige smalle straatjes.

Nadat we van het uitzicht hadden genoten gingen we naar de tweede trekpleister van de dag. Een terrein dat uitkeek over veel mooie dingen zoals een rivier, groene velden maar ook bergen en woestijn. Gevarieerd en heerlijk om onder het genot van verse Arequipense papaya sap naar te kijken. Tijdens het reizen zie je zoveel mooie dingen dat je soms minder geniet dan andere keren. Dit keer is het anders. Nu we werken, regelmatig koude dagen hebben en te vaak regen treffen is zo´n weekje `vakantie´ extra speciaal.

Het drankje was op en we gingen naar de volgende plek, Sachaca dat op 4km van Arequipa ligt. Hier aangekomen trakteerde Norma op een ijsje dat specifiek uit deze regio komt. De vreemde naam (Queso Helado) kon Fernando niet bepaald bekoren. Deze naam betekent namelijk `kaasijsje´. Natascha stelde evenwel voor om een hapje te nemen en Fernando was verkocht. Ondanks de vreemde naam zat er toch geen kaas in en was het smullen geblazen. Inmiddels was het lunchtijd, zodat we op zoek gingen om wat te eten. Vanaf Sachaca daalden we af en kwamen we aan bij een weg waarlangs diverse eettentjes waren gevestigd. Hier bestelden we heerlijke gerechten uit de Peruviaanse keuken en werden er typische lokale dranken genuttigd. Tijdens het eten werd er gezellig gebabbeld en beseften we dat het net als eerst zeer goed klikte met Norma. Ja, tot nu toe werd de keuze om naar Arequipa terug te gaan dubbel en dwars bevestigd.

Tevreden keerden we met de bus terug naar Arequipa centrum. Na het nuttigen van wat vers fruit gingen we maar eens richting hostal. De volgende dag zou het beginnen: een driedaagse trekking door de magische Colca vallei!

De volgende dag, maandag, namen we om 8.30 uur de bus richting Cabanaconde waarvandaan we zouden beginnen met de tocht. Om 14.00 uur kwamen we aan in dit kleine dorpje waar we onze honger eerst stilden met een stevige maaltijd. Na de maaltijd gingen we afdalen, de Colca vallei in. Onderweg was het de ogen uitkijken en goed opletten waar je liep. Het was immers een fikse afdaling met losse stenen dus voor je het weet lig je. We moesten weer even wennen aan het wandelen. De benen waren wat stijf en de knieën kregen het aardig te verduren. We arriveerden na ongeveer drie uur lopen bij de eerste overnachtingsplek midden in de vallei. Dit onderkomen was schitterend gelegen aan de rivier die door de vallei loopt. Verder was het omringd door bomen vol fruit en mooie bloemen. Dit hele decor gaf een enorm rustgevend gevoel en zorgde ervoor dat we zonder moeite om 21.00 uur in slaap vielen.

Op dinsdag stonden we om 6.00 uur op, ontbeten we en gingen we op pad. We liepen door twee mooie dorpjes vergezeld door de zon terwijl we uitzicht hadden op die prachtige vallei. Nu liepen we door de dorpjes die we de dag ervoor vanaf de andere kant van de vallei en vanaf veel hoger zagen. De mensen die we tegenkwamen liepen met ezels en muildieren, waardoor je het gevoel had in een heel ander tijdperk te zijn. De bewoners waren stuk voor stuk vriendelijk. Nadat we weer uit de dorpjes liepen konden we uitkijken op de plek waar we straks zouden overnachten. We zagen vanaf grote hoogte in ieder geval al de contouren van een zwembad en de kleur van fris natuurwater. Vanaf de plek waar we nu liepen konden we tevens naar de overkant kijken. De overkant waar we de steile bergpaadjes zagen die we morgen mochten beklimmen. Het zag er alvast indrukwekkend uit. Tot die tijd was het eerst uitrusten geblazen. Alhoewel we er maar een paar uur overdeden om bij de tweede overnachtingsplek te komen en niet eens erg moe waren, kon het zwembad ons niet koud laten.

Een groot deel van de ochtend en middag hebben we bij het zwembad doorgebracht. Het zwembad dat overigens geheel met rotsen was gemaakt, waardoor we ons echt midden in de natuur waanden. Het was een heerlijk dagje uitrusten en genieten. De omgeving was schitterend. In de avond deden we ons tegoed aan spaghetti en werd en nog even nagetafeld. Vroeg gingen we naar onze cabaña (hutje gemaakt van bamboe en steen) waar we al om 20.00 uur gingen slapen. Dit vroege tijdstip was echter niet zonder reden. Zeer zeker niet. Vannacht om 2.00 uur zouden we immers gaan opstaan om de klim uit de vallei in te zetten. Zo gezegd zo gedaan. Redelijk fris stonden we op dit vreemde tijdstip op. Aankleden en onderweg in het pikke donker. Het was aanpoten. De losse stenen en droog los zand op het pad zorgden ervoor dat het klimmen moeilijk ging. De ervaring was er een om nooit te vergeten. Een topinspanning leveren op een tijdstip waarop je normaliter ligt te slapen. Om 5.00 uur kwamen we als eersten aan bij het eindpunt. We waren geheel uit de vallei geklommen en zagen het inmiddels al een beetje licht worden. We deden schone kleding aan en liepen in een minuut of tien naar het dorpje waar de tocht was begonnen; Cabanaconde.

In Cabanaconde nuttigden we een lokaal ontbijt en namen we de bus naar de plek waar we drie maanden geleden zijn geweest. De bus richting Cruz del Condor. Hier hoopten we opnieuw de Condor te kunnen zien. Nadat we plaats hadden genomen op een muurtje met uitzicht op de vallei beseften we dat we `daar beneden´ verbleven. Verder dachten we nog even terug aan een paar uur geleden toen we in het pikke donker de vallei uitklommen. Wat een gebied! Toen de verse herinneringen de revue gepasseerd waren verscheen de eerste Condor, een jonkie. Deze vloog zeer nieuwschierig erg dichtbij de mensen. De Condor nam zijn toeschouwers nauwkeurig op alsof wij de bezienswaardigheden waren. Daarna volgde er nog een, maar was het gauw gebeurd. Ze verdwenen en pas toen we de bus weer instapten kwamen de grote jongens. De volwassen en gigantische Condors lieten zich nu pas zien. We konden gelukkig nog even genieten van deze beesten voordat we terug gingen.

De bus reed richting het dorpje Chivay waar we lunchten. Om 12.30 uur gingen we weer terug naar Arequipa waar we om 16.30 uur aankwamen. In de avond hadden we niets bijzonders meer gedaan omdat we toch wel erg moe waren. De tocht door de vallei was geweldig en overtrof ruimschoots de dagtrip die we drie maanden geleden naar de vallei hadden ondernomen. Het was een tocht die ervoor heeft gezorgd dat dit gebied een speciale plaats in ons hart heeft ingenomen.

De overige dagen staan in het teken van rustig aan doen en de stad nog een beetje verkennen. Een ding is zeker, we genieten er met volle teugen van. Van verveling kan hier gewoonweg geen sprake zijn. Zaterdagnacht nemen we de bus terug naar La Paz. Omdat we het hier zo naar de zin hebben zullen we met pijn in het hart terugkeren. We hebben weer mogen proeven aan de vrijheid van het reizen en dit smaakt duidelijk naar meer. In La Paz volgen er nog drie weken werken maar daarna gaan we wederom doen wat we zo graag doen; reizen! Door terug te gaan naar Arequipa gingen we eigenlijk op herhaling, iets wat eventueel kan tegenvallen. Deze herhaling heeft echter de herinnering ruimschoots overtroffen. Het was geweldig.

Op korte termijn zullen we weer van ons laten horen wanneer we de laatste fase van ons vrijwilligerswerk ingaan.

Tot snel.

Groetjes,

Natascha & Fernando