De magneetwerking van Bariloche
Door: Fernando
23 December 2007 | Chili, Chiloe
Hallo allemaal,
In het vorige verslag viel te lezen dat we een goed gevoel hadden van het plaatsje Bariloche. Na de verjaardag van Natascha, de volgende dag, kwam haar echte cadeau pas echt. De weergoden waren weliswaar een dagje te laat maar maakten het ruimschoots goed door een strakblauwe lucht en veel zon te trakteren. De eerste mooie dag sinds weer een behoorlijke tijd. Een reden om de omgeving te verkennen. Op een niet al te vroeg tijdstip pakten we een bus naar de Cerro Cathedral dat in de winter een skioord is. De bedoeling was om van daaruit terug te lopen naar Bariloche. Het voordeel van Patagonie is het laat donker worden. Pas om 22.00 uur wordt het donker, zodat je niet heel vroeg hoeft op te staan als je een lange wandeltocht wilt doen.
Toen we aankwamen bij de Cerro Cathedral waren we in een heus ski-dorp. Overal zag je ski-scholen, restaurants en barretjes. Nu in de zomer (ja hier is het dus zomer) is de sfeer natuurlijk anders. Vanaf dit punt begon de wandeling. We liepen richting het meer Gutierrez dat ons al vanaf ver lonkte met zijn glinsterend blauwe water. Prachtig. Het wandelen was niet vermoeiend omdat het ligt bergafwaarst ging. Het was wel vermoeiend voor de ogen. Die kregen namelijk veel moois te verwerken inclusief de magische Condors die hoog boven ons cirkelden.
We lunchten beneden aan het meer met uitzicht op de bergen met sneeuwtoppen. Daarna wandelden we rustig langs het meer en draaide de fotocamera overuren. We liepen tot het einde waar we een mooie waterval zagen. Vanaf daar begon de tocht terug naar Bariloche, ongeveer vijftien kilometer. Vermoeid kwamen we omstreeks 19.30 uur aan in het plaatsje waar de sfeer nog immer aanwezig was.
De smaak van het wandelen hadden we inmiddels weer te pakken, zodat we het de volgende dag (zaterdag) dunnetjes overdeden. Nu namen we een bus richting Llao Llao vanwaar de wandeling begon. Deze bracht ons langs diverse blauwe meren waar de een nog mooier was dan de andere. De omgeving met haar bergen en sneeuwtoppen gaf voldoende reden om jaloers te zijn op de mensen die een huis aan zo`n meer hadden. De wandeling ging onder meer door het plaatsje Colonia Suiza. Het aanbod van wafels, fruit, chocolade en andere Zwitserse specialiteiten liet er geen twijfel over bestaan: dit dorp was ooit gesticht door Zwitsers. Vandaag was weer een superdag. Het plaatsje Bariloche had ons positieve voorgevoel bevestigd. Een schitterende omgeving die de mindere ervaring in de rest van Patagonie (zie vorige weblog) op een ver verleden deed lijken.
Op zondag 16 december gingen we nog in het kader van Natascha`s verjaardag iets leuks doen. Zij had besloten om een deel van haar verjaardagsgeld te besteden aan paragliding. Met iets wat lijkt op een parachute afdalen vanaf een hoge berg. We werden vroeg in de middag opgehaald en reden met de auto tot aan de top van de Cerro Otto. Het laatste stukje werd gelopen. Het beloofde wat want het uitzicht zou te kort worden gedaan wanneer we het woord `schitterend´ in de mond zouden nemen. Het was meer dan dat. Na een korte instructie mocht Natascha het spits afbijten. Eenmaal in de lucht hadden we een idee hoe de Condor zich moet voelen zo hoog boven alles en iedereen. De lucht was strakblauw en de temperatuur perfect. Het uitzicht bestond uit bergketens, het meer Nahuel Huapi en het centrum van Bariloche. Het was genieten geblazen. De landing ging prima, zonder problemen. We waren weer een ervaring rijker. En wat voor een!
Maandag de 17e huurden we een auto om de bekende zevenmeren route af te leggen. We zouden dan een nacht slapen in de plaats San Martin om dan de volgende dag weer terug te keren. De eerste kilometers reden we langs het meer Nahuel Huapi, het grote meer waaraan Bariloche gelegen is. We maakten regelmatig stops om te genieten van het uitzicht en foto´s te maken. We waren weer helemaal op de goede weg terug. Letterlijk omdat we tot nu toe gewoon nog richting San Martin reden en figuurlijk omdat we weer genoten als vanouds. Voor het gemak hadden wij er een +/- negenmeren route van gemaakt. Naast de bekende zeven grote meren waren er nog genoeg andere die eveneens de moeite waard waren.
Om 17.30 uur kwamen we dan uiteindelijk aan in San Martin dat op +/- 170 km van Bariloche ligt. We waren lang onderweg geweest, maar nog immer niet uitgeput. Na een geschikt hotel te hebben gevonden besloten we te wandelen naar een uitkijkpunt op ongeveer 45 minuten lopen. Het was zwaar (bergop) maar zeer de moeite waard. We keken uit over het meer Lago Tacar, de zon was langzaam onder aan het gaan en er was verder niemand. Wat een schitterende dag. Daar waren we het beiden over eens.
De volgende dag begonnen we rustig aan de terugreis. Het was dezelfde route als de dag ervoor alleen stopten we nu bij andere punten. Net als de heenreis namen we onze tijd. Ondanks het feit dat we de meeste meren al gezien hadden, was er van verveling geen sprake. Hoe kan het ook anders. Zulke prachtige natuur zie je niet elke dag. Bij terugkomst in Bariloche leverden we de auto in en bespraken we onze indrukken tijdens een goede maaltijd. Het waren twee fantastische dagen.
Bariloche was geweldig en de tijd die we er tot nu toe hadden doorgebracht kon absoluut verlengd worden zonder dat het zou vervelen. Toch hadden we eerder besloten om voor de derde keer tijdens deze reis Chile aan te doen. Op donderdag 20 december gingen we daarom naar Chiloé, een Chileens eiland van 250 km lang en 50 km breed. Daar hoopten we te vinden wat we in de eerdere bezoekjes aan Chile niet echt gevonden hadden. Na een busrit van ongeveer negen uren kwamen we aan in het plaatsje Castro. Het was een bijzondere busrit geweest, omdat we een veerpont namen om bij het eiland te geraken en ondertussen dolfijnen en zeeleeuwen zagen. Een mooi begin!
Castro was een rustig plaatsje dat toch maar even dertigduizend inwoners telde. In de avond aten we verse vis wat natuurlijk niet mag ontbreken op een eiland dat de tweede grootste zalmexporteur ter wereld na Noorwegen schijnt te zijn. De dag erna bezochten we een ander eilandje waar we weer met een veerpont naar toe gingen. Ook dit eiland was best groot, zodat het hele begrip eiland voor ons een andere betekenis kreeg. Op het eiland waar we nu waren was het vissersplaatsje Achoa. De vissersboten meerden aan met verse vis en sommige kroegen zaten al behoorlijk vol met de vissers uit het dorp. De sfeer was gemoedelijk, maar kan ook geintepreteerd worden als ietwat saai. Klaarblijkelijk waren sommige vissers het met deze beschrijving eens, aangezien zij al op een vroeg tijdstip behoorlijk onder invloed waren van de drank.
We keerden weer terug naar Castro waar we wederom vers voedsel aten, dit keer `mariscos´ (zeevruchten). Het smaakte prima. Vandaag, zaterdag, reden we naar Ancud na twee nachten in Castro te hebben geslapen. Ancud ligt ook op het eiland en dichterbij het vaste land. Hier hoopten we twee nachten te verblijven en de omgeving te verkennen. Het plaatsje gaf ons echter niet het gevoel van `hier willen we lang blijven´, waardoor we besloten het roer om te gooien. De bedoeling was om de kerst door te brengen in Chile. Maar door de ervaringen op het eiland die zeker niet slecht waren, maar verre van geweldig, en daarbij opgeteld de eerdere ervaringen in Chile hadden we eigenlijk geen zin meer om langer in het land door te brengen. De mensen zijn best aardig, de omgeving ook wel mooi maar de sfeer ontbreekt. Dit weblog schrijven we vanuit Chile waar we morgen alweer vetrekken. Argentinie en Chile zijn buurlanden maar o zo verschillend. Wij gaan dus opnieuw ons geluk beproeven in Bariloche, Argentinie. Daar gaan we wellicht weer een auto huren om andere plekken te verkennen. Verder willen we gaan wandelen, de bergen in. Na drie nachten Chile zal er dus geen vierde komen. Op 29 december vertrekken we in ieder geval vanuit Bariloche naar Buenos Aires om daar oud en nieuw te vieren. Daar volgt ook een reunie met twee Colombiaanse reizigers die we ontmoet hebben in Ecuador en later nog eens in Peru. In Buenos Aires wederom de gelegenheid om bij te kletsen.
Vanuit het verre Zuid-Amerika sturen we jullie allemaal een kerstgroet en wensen we iedereen alvast een heel gelukkig nieuwjaar!
Groeten,
Natascha & Fernando
In het vorige verslag viel te lezen dat we een goed gevoel hadden van het plaatsje Bariloche. Na de verjaardag van Natascha, de volgende dag, kwam haar echte cadeau pas echt. De weergoden waren weliswaar een dagje te laat maar maakten het ruimschoots goed door een strakblauwe lucht en veel zon te trakteren. De eerste mooie dag sinds weer een behoorlijke tijd. Een reden om de omgeving te verkennen. Op een niet al te vroeg tijdstip pakten we een bus naar de Cerro Cathedral dat in de winter een skioord is. De bedoeling was om van daaruit terug te lopen naar Bariloche. Het voordeel van Patagonie is het laat donker worden. Pas om 22.00 uur wordt het donker, zodat je niet heel vroeg hoeft op te staan als je een lange wandeltocht wilt doen.
Toen we aankwamen bij de Cerro Cathedral waren we in een heus ski-dorp. Overal zag je ski-scholen, restaurants en barretjes. Nu in de zomer (ja hier is het dus zomer) is de sfeer natuurlijk anders. Vanaf dit punt begon de wandeling. We liepen richting het meer Gutierrez dat ons al vanaf ver lonkte met zijn glinsterend blauwe water. Prachtig. Het wandelen was niet vermoeiend omdat het ligt bergafwaarst ging. Het was wel vermoeiend voor de ogen. Die kregen namelijk veel moois te verwerken inclusief de magische Condors die hoog boven ons cirkelden.
We lunchten beneden aan het meer met uitzicht op de bergen met sneeuwtoppen. Daarna wandelden we rustig langs het meer en draaide de fotocamera overuren. We liepen tot het einde waar we een mooie waterval zagen. Vanaf daar begon de tocht terug naar Bariloche, ongeveer vijftien kilometer. Vermoeid kwamen we omstreeks 19.30 uur aan in het plaatsje waar de sfeer nog immer aanwezig was.
De smaak van het wandelen hadden we inmiddels weer te pakken, zodat we het de volgende dag (zaterdag) dunnetjes overdeden. Nu namen we een bus richting Llao Llao vanwaar de wandeling begon. Deze bracht ons langs diverse blauwe meren waar de een nog mooier was dan de andere. De omgeving met haar bergen en sneeuwtoppen gaf voldoende reden om jaloers te zijn op de mensen die een huis aan zo`n meer hadden. De wandeling ging onder meer door het plaatsje Colonia Suiza. Het aanbod van wafels, fruit, chocolade en andere Zwitserse specialiteiten liet er geen twijfel over bestaan: dit dorp was ooit gesticht door Zwitsers. Vandaag was weer een superdag. Het plaatsje Bariloche had ons positieve voorgevoel bevestigd. Een schitterende omgeving die de mindere ervaring in de rest van Patagonie (zie vorige weblog) op een ver verleden deed lijken.
Op zondag 16 december gingen we nog in het kader van Natascha`s verjaardag iets leuks doen. Zij had besloten om een deel van haar verjaardagsgeld te besteden aan paragliding. Met iets wat lijkt op een parachute afdalen vanaf een hoge berg. We werden vroeg in de middag opgehaald en reden met de auto tot aan de top van de Cerro Otto. Het laatste stukje werd gelopen. Het beloofde wat want het uitzicht zou te kort worden gedaan wanneer we het woord `schitterend´ in de mond zouden nemen. Het was meer dan dat. Na een korte instructie mocht Natascha het spits afbijten. Eenmaal in de lucht hadden we een idee hoe de Condor zich moet voelen zo hoog boven alles en iedereen. De lucht was strakblauw en de temperatuur perfect. Het uitzicht bestond uit bergketens, het meer Nahuel Huapi en het centrum van Bariloche. Het was genieten geblazen. De landing ging prima, zonder problemen. We waren weer een ervaring rijker. En wat voor een!
Maandag de 17e huurden we een auto om de bekende zevenmeren route af te leggen. We zouden dan een nacht slapen in de plaats San Martin om dan de volgende dag weer terug te keren. De eerste kilometers reden we langs het meer Nahuel Huapi, het grote meer waaraan Bariloche gelegen is. We maakten regelmatig stops om te genieten van het uitzicht en foto´s te maken. We waren weer helemaal op de goede weg terug. Letterlijk omdat we tot nu toe gewoon nog richting San Martin reden en figuurlijk omdat we weer genoten als vanouds. Voor het gemak hadden wij er een +/- negenmeren route van gemaakt. Naast de bekende zeven grote meren waren er nog genoeg andere die eveneens de moeite waard waren.
Om 17.30 uur kwamen we dan uiteindelijk aan in San Martin dat op +/- 170 km van Bariloche ligt. We waren lang onderweg geweest, maar nog immer niet uitgeput. Na een geschikt hotel te hebben gevonden besloten we te wandelen naar een uitkijkpunt op ongeveer 45 minuten lopen. Het was zwaar (bergop) maar zeer de moeite waard. We keken uit over het meer Lago Tacar, de zon was langzaam onder aan het gaan en er was verder niemand. Wat een schitterende dag. Daar waren we het beiden over eens.
De volgende dag begonnen we rustig aan de terugreis. Het was dezelfde route als de dag ervoor alleen stopten we nu bij andere punten. Net als de heenreis namen we onze tijd. Ondanks het feit dat we de meeste meren al gezien hadden, was er van verveling geen sprake. Hoe kan het ook anders. Zulke prachtige natuur zie je niet elke dag. Bij terugkomst in Bariloche leverden we de auto in en bespraken we onze indrukken tijdens een goede maaltijd. Het waren twee fantastische dagen.
Bariloche was geweldig en de tijd die we er tot nu toe hadden doorgebracht kon absoluut verlengd worden zonder dat het zou vervelen. Toch hadden we eerder besloten om voor de derde keer tijdens deze reis Chile aan te doen. Op donderdag 20 december gingen we daarom naar Chiloé, een Chileens eiland van 250 km lang en 50 km breed. Daar hoopten we te vinden wat we in de eerdere bezoekjes aan Chile niet echt gevonden hadden. Na een busrit van ongeveer negen uren kwamen we aan in het plaatsje Castro. Het was een bijzondere busrit geweest, omdat we een veerpont namen om bij het eiland te geraken en ondertussen dolfijnen en zeeleeuwen zagen. Een mooi begin!
Castro was een rustig plaatsje dat toch maar even dertigduizend inwoners telde. In de avond aten we verse vis wat natuurlijk niet mag ontbreken op een eiland dat de tweede grootste zalmexporteur ter wereld na Noorwegen schijnt te zijn. De dag erna bezochten we een ander eilandje waar we weer met een veerpont naar toe gingen. Ook dit eiland was best groot, zodat het hele begrip eiland voor ons een andere betekenis kreeg. Op het eiland waar we nu waren was het vissersplaatsje Achoa. De vissersboten meerden aan met verse vis en sommige kroegen zaten al behoorlijk vol met de vissers uit het dorp. De sfeer was gemoedelijk, maar kan ook geintepreteerd worden als ietwat saai. Klaarblijkelijk waren sommige vissers het met deze beschrijving eens, aangezien zij al op een vroeg tijdstip behoorlijk onder invloed waren van de drank.
We keerden weer terug naar Castro waar we wederom vers voedsel aten, dit keer `mariscos´ (zeevruchten). Het smaakte prima. Vandaag, zaterdag, reden we naar Ancud na twee nachten in Castro te hebben geslapen. Ancud ligt ook op het eiland en dichterbij het vaste land. Hier hoopten we twee nachten te verblijven en de omgeving te verkennen. Het plaatsje gaf ons echter niet het gevoel van `hier willen we lang blijven´, waardoor we besloten het roer om te gooien. De bedoeling was om de kerst door te brengen in Chile. Maar door de ervaringen op het eiland die zeker niet slecht waren, maar verre van geweldig, en daarbij opgeteld de eerdere ervaringen in Chile hadden we eigenlijk geen zin meer om langer in het land door te brengen. De mensen zijn best aardig, de omgeving ook wel mooi maar de sfeer ontbreekt. Dit weblog schrijven we vanuit Chile waar we morgen alweer vetrekken. Argentinie en Chile zijn buurlanden maar o zo verschillend. Wij gaan dus opnieuw ons geluk beproeven in Bariloche, Argentinie. Daar gaan we wellicht weer een auto huren om andere plekken te verkennen. Verder willen we gaan wandelen, de bergen in. Na drie nachten Chile zal er dus geen vierde komen. Op 29 december vertrekken we in ieder geval vanuit Bariloche naar Buenos Aires om daar oud en nieuw te vieren. Daar volgt ook een reunie met twee Colombiaanse reizigers die we ontmoet hebben in Ecuador en later nog eens in Peru. In Buenos Aires wederom de gelegenheid om bij te kletsen.
Vanuit het verre Zuid-Amerika sturen we jullie allemaal een kerstgroet en wensen we iedereen alvast een heel gelukkig nieuwjaar!
Groeten,
Natascha & Fernando
-
23 December 2007 - 01:14
Floor:
Lieve Nathasja en Fernando, dat ziet er voor de verandering weer eens geweldig uit. Wat een geweldige tocht maken jullie. Maaike heeft ook de benen genomen, of liever het vliegtuig en zit nu aan de zelfde kant van de oceaan als jullie, alleen dan in Florida bij Bob. Even samen de feestdagen doorbrengen. Het is hen van harte gegund, zoals jullie ook. Fijne feestdagen, hier genieten we van de rijp en de zon vandaag. groetjes, En een gelukkig 2008. Tot ziens, Floor -
23 December 2007 - 09:27
Mark:
Ik wens jullie hele fijne feestdagen!
Ik kijk nog vaak naar de "boca-foto's"
Onder andere een belevenis om nooit meer te vergeten. -
23 December 2007 - 12:13
HenkW:
n Prachtige ervaring lijkt mij het 'paragliden' Ook heel mooi gefotograveerd. Zo aan jullie kleding te zien is de temperatuur voor jullie weer zeer acceptabel. Overigens zag het 'vis-potje' er echt smakelijk uit. Over een paar maanden moeten we maar eens wat adressen uitwisselen.
Het zijn allemaal unieke plekken waar jullie waren. Fernando het wordt weer eens tijd voor een 'lijstje van locaties/landen' en dan met een all-in waardering. (natuur,temperatuur, temperament en comfort) OK Dit is mijn reactie. Natascha en Fernando, hele fijne feestdagen en 'n vet voorspoedig 2008 -
23 December 2007 - 12:19
Thea T.:
Of jullie in Zwitserland waren met die prachtige meren en bergen en luxe zweeftochtjes;echte yet-setters .Zit er ook nog een ski-ervaringkje in? Als je nou toch bezig bent!!!Lieve schatten een fijne kerst,ik mail nog. Ma -
23 December 2007 - 20:01
Steve:
Wat is het zuidamerikaanslandschap wunderschön! Onze eigen ontdekkingsreizigers! Ik geniet iedere keer weer van jullie foto's. Feliz navida y uno voorspoedig ano neuvo ! -
23 December 2007 - 22:16
Marijke:
Hallo lieverds,
Wat een prachtige foto's, dankje wel!
Un feliz Navidad y Próspero Año Nuevo!
Liefs en brasa, uit Sweet Lake City van ons allen.
-
27 December 2007 - 14:08
Jacco:
Ik vraag me elke keer als ik de site af wat ik nu weer kan verwachten, maar t blijft geweldig, ik blijf t met veel plezier volgen -
31 December 2007 - 09:15
Sandra:
Dat ziet er supermooi uit! En ik vind het erg stoer van je hoor Natas! Paragliding in die mooie omgeving, wat een avontuur! -
02 Januari 2008 - 17:44
Leo Biervliet:
lieve natascha en fernando
ik wens jullie veel geluk wijsheid en
gezondheid in het nieuwejaar 2008.
papa en beppie.
ook van oom august en inge
-
07 Januari 2008 - 19:41
Mamie Sata:
Voor ik verder ga met het typen, wil ik Ferdi van harte feliciteren met zijn verjaardag, vele gelukkige jaren na deze en een hele leuke dag toegewenst, big brassa.
Wat is Bariloche toch een prachtige plek en patogonie deze plaatsen spreken mij erg aan en nog een heleboel andere plekken waar jullie allemaal zijn geweest. Vandaag heb ik alle foto's nog eens goed bekeken en jullie verslagen nogmaals gelezen. Goed mang, ben erg trots op jullie! erg goed bezig !
Ik wil ook net als jullie voor een jaar gaan rondreizen in Z.A.
Jullie tijd van rondreizen is bijna voorbij, dus reden om optimaal gebruik te maken van je dagen.
vanaf 1 jan. begin ik de dagen af te tellen. Meisie van mama ik mis je.
Big Brassa en Bosi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
