Het vervolg van onze reis door Colombia

Hallo trouwe lezers,

Allereerst willen we nog eens de mensen bedanken die regelmatig een berichtje plaatsen op ons weblog. Het is leuk om te zien dat er een groot aantal mensen betrokken zijn en dat er daardoor niet voor niks wordt geschreven! Bedankt! Tja, alweer een verhaal zullen jullie denken. Hebben ze daar wel wat te doen? Ja, genoeg is het antwoord. Het laatste verhaal schreven we terwijl we alweer een week verder waren. We liepen eigenlijk achter. Vandaar dat we een inhaalslag hebben gemaakt.

Het vorige verhaal eindigde in Popayan. Daar hadden we nog een nachtje doorgebracht na ons busavontuur. Het nachtje rust was zeker nodig en had goed uitgepakt. De volgende dag, woensdag 16-5-2007, zouden we naar Cali gaan. Cali wordt ook wel eens de salsa hoofdstad van Colombia genoemd dus dat wilden we zeker meemaken. Het busritje van 2,5 uur was een peulenschil vergeleken met de lange busreizen die we inmiddels gewend zijn. Een busrit van zeven uur levert bijvoorbeeld weinig moeite op en gaat tegenwoordig snel voorbij. Na de 2,5 uur reden we de stad binnen waarbij het redelijk lang duurde voordat we bij het busstation aankwamen. Net als bij veel grote steden was ook bij Cali de verkeersdrukte enorm. Bij aankomst regelde we een taxi die ons naar een hotel bracht welke gelegen was in de binnenstad.

We installeerden ons en gingen de stad verkennen. Wat direct opviel was de drukte. Overal kraampjes waar slippers, voetbalshirts, eten etc. werd verkocht. Het was in geen geval te vergelijken met Popayan waar de sfeer minder hectisch was. Desondanks was het niet te erg en hadden we ons plan voor de avond al getrokken. Een leuk vooruitzicht. Fernando had in Popayan op internet uitgezocht of er niet toevallig een voetbalwedstrijd zou zijn op deze bewuste woensdag. Hij, als voetballiefhebber en inmiddels volledig op de hoogte van de gang van zaken in de Colombiaanse competitie, wist dat de komende speelronde spannend zou zijn. De competitie loopt namelijk tegen het einde. En we hadden geluk. In de avond speelde Deportivo Cali inderdaad thuis. Ruim vantevoren gingen we met de taxi naar het stadion in de hoop een kaartje te kunnen bemachtigen. Het verkrijgen van een kaartje leverde weinig moeite op en een kleine drie kwartier voor de wedstrijd zaten wij in het stadion. Wat een atmosfeer! Het stadion was al goed gevuld en de trouwste supporters lieten zich horen. Cali moest aantreden tegen Santa Fe uit Bogota en de thuisploeg won uiteindelijk met 2-0. Ja, het was een mooie avond. Zelfs voor een niet-voetballiefhebber was dit een leuk ´uitstapje´.

De volgende dag hebben we gewandeld door de stad op een wijze die zeer relaxed was. In Cali is de temperatuur erg drukkend, zodat je geregeld even moet zitten om bij te tanken. Hierbij doelen we in dit geval op het bijtanken met non-alcoholische dranken zoals water. Voor de avond stond er immers een avondje uit op het programma. Dit avondje begon redelijk vroeg omdat we in het uitgaanscentrum al wat gegeten hadden. Het was nog vrij vroeg toen wij in ieder geval begonnen. We wisselden wat van barretjes en in de nacht waren we aanbeland in een tent waar de sfeer zeer goed was. En uiteraard lieten wij ons gelden op de dansvloer waar het inmiddels dringen was geblazen. Het was een zeer geslaagde avond en er kan inderdaad gesteld worden dat je voor de feesten naar Cali moet gaan.

De volgende dag, vrijdag, deden we zeer rustig aan in verband met de aanslag op onze hersenpan van de avond ervoor. Tja, soms moet je je rust pakken zeggen ze wel eens. We kochten wat spulletjes en wandelden wederom door de stad. Het leuke is dat we wat betreft deze stad verschillende meningen hadden. Natascha was bijvoorbeeld minder gecharmeerd van Cali waar Fernando toch enthousiast was. Geen probleem in ieder geval want we hebben ons allebei prima vermaakt. De zaterdag gingen we er vandoor. We vertrokken naar Armenia dat in de Zona Cafetera ligt (het koffie gebied van Colombia). Hier zouden we een nachtje doorbrengen om vervolgens naar een klein plaatsje te gaan. Het nachtje in Armenia was dus eigenlijk meer een tussenstop. De zondag gingen we naar het kleine plaatsje Salento dat op ongeveer veertig minuten rijden van Armenia ligt. Bij aankomst zagen we dat het enorm druk was. Dit was ook niet gek gezien het weekend was en deze vrije dagen nog eens verlengd werden met een vrije maandag. Voor veel Colombianen een reden om er op uit te trekken.

We waren nu echt in de Zona Cafetera gearriveerd dus we namen gelijk een lekker bakje verse koffie. En dit was dan echt verse koffie. Heerlijk. Na het bakje beklommen we een trap van 250 treden die ons leidde naar een plek waar we van een geweldig uitzicht konden genieten. We keken uit over een groene vallei aan de ene kant en op het dorp aan de andere kant. Inmiddels werd de lucht boven ons steeds donkerder en werden we op de feiten van het regenseizoen gedrukt. Het barstte los waardoor we voor de avond eigenlijk ´uitgeschakeld´ waren. Jammer, we konden niet zo veel doen. De volgende dag (maandag) namen we een volgepakte jeep naar de Valle de Cocora. Een mooi gebied in een vallei, geschikt om paard te rijden en te wandelen. Ook de nationale boom van Colombia is hier ruimschoots te bewonderen. De zogenaamde Palma de Cera (the Wax tree) groeit hier in grote getale. Onderweg had de jeep nog even een lekke band, maar dit werd allemaal snel verholpen. Bij aankomst begonnen we te wandelen in het mooie gebied. Het gebied was schitterend maar de weg daarentegen verschrikkelijk. Door de hevige regenval in combinatie met de paarden die er lopen zag de weg eruit als een modderbad. Het had geen zin om door te lopen want de weg verschilde niet veel van de weg die nagenoeg was weggevaagd tijdens de heftige busrit van Tierradentro naar Popayan.

We liepen terug naar het begin om, jawel, paarden te huren! We deden een tocht van ongeveer 3,5 uur door de bossen en een prachtige vallei. De kleren en schoenen waren weliswaar wederom doordrenkt met modder maar dat had de pret niet gedrukt. Het was een hele mooie tocht. Na de tocht pakten we een jeep terug naar het plaatsje Salento dat op 12 km van de vallei ligt. Tijdens de jeeprit begon het te gieten. Enorm te gieten beter gezegd. Normaal gesproken geen probleen natuurlijk omdat een auto een dak heeft. In deze situatie ging het om een jeep met een open dak, waar we samen met nog eens 15 (!!!) anderen de regen trotseerden. En nee, het was geen grote jeep dus de comfort was ver te zoeken. Het resultaat was dat Fernando compleet doorweekt was en Natascha door haar regenkleding de schade had weten te beperken. Moe en voldaan deden we in het hostal onze schone kleren aan en was het wachten tot de regen stopte. We moesten namelijk nog eten en hadden geen zin om door die regen op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. De regen bleef maar doorgaan en het leek erop dat we met een nuchtere maag moesten slapen. Gelukkig was de aardige jongen van het hostel bereid om zijn droge kleren te wagen om eten te halen. Wat een held! We aten wat en gingen voldaan slapen.

De dinsdag gingen we wandelen naar de koffieplantages. Zoals gezegd, we zaten in de Zona Cafetera. Een uniek moment om ook het hele proces van het koffie maken te zien. We begonnen de wandeling met redelijk weer. Zou het dan echt droog blijven deze keer? De eerste stop was bij een kleine ecologische koffieplantage. Het proces werd van begin tot eind uitgelegd door een enthousiaste puber die daar werkzaam was. We plukten zelf de koffiebonen, ontdeden deze van de schil en lieten het drogen. Tot slot proefden we uiteraard de verse koffie. Het was zeker leerzaam en de afsluiting met een vers bakkie is natuurlijk helemaal leuk. We gingen op weg naar de volgende plantage welke groter van aard zou zijn. In tegenstelling tot de eerste plantage werkte hier bijna alles via de machines. Het was hetzelfde proces als bij de eerste koffieplantage alleen gebeurde de handelingen hier praktisch allemaal via machines op elektriciteit. Overigens was ook dit een ecologische plantage. Op deze plantage kregen we eveneens een rondleiding en werd er afgesloten met verse koffie. Het valt te begrijpen, gedurende deze dag hadden we van enige vermoeidheid totaal geen last. We waren blij dat de regen ons deze keer met rust had gelaten. Een leerzame dag die zeker voor herhaling vatbaar is.

De volgende dag zouden we dan ook op herhaling gaan maar dan in een andere vorm. We zouden namelijk twee dagen gaan doorbrengen op een heuze finca (landhuis) omringd door bergen met daarop koffie- en bananenplanten. Deze finca lag redelijk afgelegen met als dichtstbijzijnde stad Pereira. Bij aankomst wandelden we wat door deze schitterende omgeving. Op de finca konden we relaxen en werd er voor ons gezorgd in de vorm van goed eten. Het was als een paradijs. Na de Galapagos konden we zodoende concluderen dat er blijkbaar meerdere paradijzen op aarde bestaan.

Op donderdag kregen we een rondleiding over de koffieplantage die 2 uur in beslag nam. Nou hadden we de dag ervoor al zo´n lange tijd gewandeld, maar deden we dit vandaag even over in een nieuw gebied. Dit om aan te geven hoe groot de omgeving rondom die finca was. Het hele gebied was trouwens van 1 eigenaar. Goed voor elkaar. In de avond genoten we nog even van de rust in de omgeving en bespraken we ons plan voor de volgende dag. Tijdens de dagen op de finca hadden we namelijk genoeg tijd om ons reisschema te bespreken. Zo werd bijvoorbeeld duidelijk dat we de laatste dagen in de Zona Cafetera sneller gereisd hadden dan verwacht. We hadden daarom wat dagen over. Het eerste plan was om van de Zona Cafetera naar de hoofdstad Bogota af te reizen om daar vervolgens een paar dagen te vertoeven. Als we nu zouden afreizen zouden we ruim een week in Bogota verblijven. Kan prima, maar we kunnen ook iets anders doen. Daardoor beraamden we het plan om vanuit de finca iets noordelijker te reizen tot het plaatsje Santa Fe de Antioquia waar we in 2005 eveneens waren geweest. We hadden het daar zo naar de zin dat we hier sowieso nog een keer wilden terug komen. De vrijdag reisden we daarom eerst naar Medellin om de volgende dag naar Santa Fe te vertrekken. Het was leuk om wederom in Medellin te zijn net zoals in het jaar 2005. We gingen weer naar de bekende locaties en aten in ons favoriete restaurant.

Op zaterdag stonden we vroeg op om naar onze lievelingsplaats te gaan. Alles liep gesmeerd en om een uur of tien kwamen we aan. We zochten het hostel waar we de eerste keer verbleven omdat we het daar erg naar de zin hadden. Het werd gerund door een aardige familie. Toen we bij het desbetreffende huis aankwamen werd door de huidige bewoner meegedeeld dat de familie het hostel niet meer runt. Jammer! Na even lopen kwamen we aan bij een ander hostel. Deze werd ook door een familie gerund. We ontdeden ons van de zware rugtassen en gingen naar het centrale plein. Het was heerlijk weer en we voelden ons eigenlijk gelijk weer thuis. Vandaag en de volgende dag hebben we ons prima vermaakt met rondslenteren door dit schitterende koloniale plaatsje. De dinsdag gaan we weer terug naar Medellin om daar twee nachten te verblijven om daarna naar Bogota te vertrekken. Op 6 juni verlaten we Colombia en gaan we naar Peru.

Tot snel!

Groeten,

Natascha & Fernando