Galapagos - Hemel op aarde

Hallo iedereen,

Zaterdag de 25ste was het zover. Na wekenlang zwoegen en zweten in de schoolbanken was de tijd aangekomen om echt te ontspannen. En wat voor een ontspanning. Deze zaterdag gingen we richting de Galapagos eilanden om een onvergetelijke ervaring mee te maken.

De zaterdag stonden we vol goede moed op. Alhoewel het redelijk vroeg was, was van enige vermoeidheid geen sprake. We pakten op ons gemak de bus naar de luchthaven waar we ruim van te voren aankwamen. Op de luchthaven zagen we veel toeristen die net als ons naar de eilanden gingen. Hier werd ook gauw duidelijk dat zo´n trip voor iedereen te doen is. Of je nu oud of jong bent, het hoeft niet veel uit te maken. Het inchecken ging snel dus het was alleen nog even wachten tot we gingen vliegen.

De vlucht nam ongeveer 2,5 uur in beslag, maar we hadden eveneens een tussenstop gemaakt in de grootste stad van Ecuador, Guayaguil. Dit om de overige toeristen op te pikken die ook naar deze grootse bestemming gingen. Om 14.00 uur kwamen we aan op de luchthaven van het eiland Baltra. We werden verwelkomd door de zon en de hitte. Een welkome afwisseling aangezien het de laatste dagen in Quito regelmatig geregend had.

We hadden een paar mooie buttons gekregen van de reisorganisatie, zodat we gauw herkend zouden worden door de reisleider. Dit viel toch niet mee. Er waren overal toeristen maar geen persoon droeg de duidelijk herkenbare button. Waarschijnlijk voelden de meesten, net als ons trouwens, zich toch een beetje voor paal lopen met die button op. Gelukkig was er toch een dappere strijder die de button in vol ornaat op zijn borst had geplaatst. We volgden hem en zo kwamen we dan uiteindelijk bij de rest van de groep. Even kennis maken met iedereen om vervolgens plaats te nemen in de bus die ons naar de boot bracht.

De boot zag er goed uit en de de kamers waren schoon. Het waren kleine kamers met stapelbed, maar met eigen douche en toilet. Prima. Eenmaal aangekomen op de boot begon de reis nagenoeg direct. We kregen van de gids te horen dat we naar een dichtbij gelegen eiland (Santa Cruz) vaarden waar we gingen wandelen en snorkelen. De boot gaat dan aan anker op ongeveer 200 meter van het strand. Met een speedboot word je dan aan land gebracht. Al tijdens deze eerste wandeling werden we geintroduceerd in de geweldige wereld van de Galapagos. We zagen leguanen op rotsen zitten en ook de nesten van de schildpadden kregen we te zien. De groep was al helemaal enthousiast over hetgeen men al zag die dag, maar onze gids waarschuwde: wat we nog te zien zouden krijgen zou nog veel mooier zijn!

Na de wandeling kregen we de mogelijkheid om wat te gaan snorkelen. Het was nog geen snorkeltrip waar we al veel verschillende vissen zagen, maar het was een goed begin. Ook hier gold weer dat ons nog heel wat te wachten stond. Terug op de boot nuttigden we een heerlijke maaltijd en genoten we van de zonsondergang. Het was weliswaar geen volle dag op de eilanden, maar wel een die geweldig was. Al dromend over de volgende dag gingen we vroeg naar bed.

Dag twee begonnen met een vroege ochtendwandeling op het eilandje Plaza del Sur. De boot lag daar zeer dichtbij aangemeerd. De ochtend, nog op de boot, werden we al welkom geheten door een aantal bewoners van dit eilandje; de zeeleeuwen. Deze beesten zijn absoluut niet bang voor de mens en je moet er soms echt omheen lopen om je weg te vervolgen. Het niet hebben van angst geldt ook voor de verscheidenheid aan vogels. Ze komen naar je toe en blijven gewoon zitten wanneer jij een close up foto wilt maken. Heel bijzonder. De wandeling was leuk en we zagen hier heel veel dieren waaronder de ´Blue footed boobie´, een vogel met blauwe zwemvliezen.

Na de wandeling vaarden we weer verder naar een plek waar het snorkelen de moeite waard scheen te zijn. Daar aangekomen waren Natascha en ik een van de eersten die het water in gingen. In eerdere reizen hebben we regelmatig gesnorkeld en toen hadden we al heel wat moois gezien. We waren daarom erg gretig om hier de onderwaterwerld te leren kennen. Nog geen tien minuten gesnorkeld te hebben naar de rotsen en we zagen de zeeleeuwen al in het water spelen. We zwommen dichterbij om alles goed te bekijken. Ze bleven maar spelen en spelen op nog geen meter afstand van ons. Ondanks dat we erge honger hadden was het op dit moment een straf om terug geroepen te worden voor de lunch.

Na de lunch gingen we uiteraard weer naar de bewuste plek om opnieuw met onze nieuwe vrienden te spelen. Helaas waren ze niet echt in de stemming en beperkten ze zich tot het luieren op de rotsen. Enigszins teleurgesteld snorkelden we verder langs de rotsen en kwamen we opeens een groepje manta´s tegen! En of dat nog niet genoeg was zagen we ineens de vissen waar we onze hoop op gevestigd hadden; haaien!

Eerst zagen we 1 haai, de zogenaamde witpunt rifhaai, en later zagen we zijn companen. Hierdoor zwommen we ineens met een stuk of vijf haaien die totaal niet in ons geinteresseerd waren. Wij wel in hun dus we mochten van geluk spreken dat ze continu op dezelfde plaats rondjes zwommen. Ze bleven continu bij de rotsen rondzwemmen, wachtend op zeeleeuwen?

Nog steeds verbouwereerd over wat we al in deze korte tijd gezien hadden gingen we opnieuw snorkelen. Dit keer op een andere plek op een korte afstand van de boot. Tijdens dit korte ritje in de speedboot zagen we nog meer haaien en manta´s. Er leek gewoon geen eind aan te komen. In de open zee gingen we dan uiteindelijk snorkelen en zagen we een leguaan op de bodem eten. We kenden deze beesten tot nu toe alleen maar als de luilakken die op de rotsen aan het zonnen waren. Deze daarentegen was druk bezig zijn maagje te vullen terwijl hij hevig weerstand bood tegen de sterke stroming van de zee. Na de snorkeltrip meerden we aan, bij het strandje waar we een grote hoeveelheid zeeleeuwen zagen. Deze lagen lekker te zonnen en te slapen. Opvallend was het geschreeuw van puppie zeeleeuwtjes die door iedere volwassen zeeleeuw weggejaagd werden. Later hoorden we van onze gids dat een volwassen vrouwelijke zeeleeuw jaarlijks een puppie baart, maar deze niet van melk kan voorzien. Een puppie moet namelijk 2,5 jaar melk krijgen toegediend. Er is daarbij geen mogelijkheid om een tweede puppie te voeren. In die 2,5 jaar worden er dus minimaal twee puppies afgestoten. Zielig maar waar.

In de avond hadden we een briefing van onze gids. Hij deelde de groep mee dat we enorm geluk hadden gehad met hetgeen we vandaag al hadden mogen zien. Normaal gesproken komt niet alles tegelijk gaf hij aan. Een fantastische dag die waarschijnlijk nooit vergeten wordt. Wat een indrukken.

De dagen daarna waren eveneens bijzonder, maar het kost heel wat pagina´s om van alles uitvoerig verslag te doen. In het volgende stukje geven we daarom in een samenvattig weer wat we meegemaakt hebben.

Meestal was het zo dat we met de boot diverse eilanden per dag aandeden. Denk hierbij niet aan bewoonde eilanden maar aan gebieden waar alleen maar dieren leven. De hoogtepunten waren de wandelingen en het snorkelen. De derde dag hebben we bijvoorbeeld op open zee gesnorkeld. Al vroeg in de ochtend, direct na het ontbijt, gingen we dan met de boot naar de open zee en sprongen we in het koude water. En dan was het wederom genieten geblazen. Hoe vaak zie je nou in de vroege ochtend haaien, zeeleeuwen en manta´s?

Op een gegeven moment hadden we ook het geluk om tijdens een van de wandelingen albatrossen te zien. Deze zijn tijdens de broedperiode in grote aantallen op een specifiek eiland te vinden op de Galapagos. Dit schijnt de grootste broedplaats ter wereld te zijn voor deze vogels. Op het moment dat wij ze zagen was het nog geen broedtijd, dus mochten we van geluk spreken om ze te zien. De zee kon op sommige momenten zeer wild zijn en wilde dat graag aan ons demonstreren. Zo was er een gebied waar de zee enorm hard tegen de kant (rotsen) aan kletste. Tussen de rotsen zat een soort opening waardoor je een soort fontijn zag wanneer de zee weer tegen de kant aan kletste. Je hoorde dan een hard sissend geluid.

De vierde dag konden we flamingo´s gadeslaan die rustig aan het eten waren. De een was rozer dan de ander wat weer te maken had met de hoeveelheid garnalen die ze genuttigd hadden. Wanneer een flamingo veel garnalen eet, wordt hij rozer. Verder liepen we deze dag op een strand waar schildpadden hun nest hadden. Je zag dan grote sporen die vanuit de zee liepen naar een plek iets verderop het strand. Aan de sporen kon je al zien hoe groot die beesten wel niet waren. Op sommige eilanden zagen we enorme grotten die onstaan zijn door vulkaan uitbarstingen miljoenen jaren geleden. We liepen dan in die grotten en kwamen dan soms bij plekken waar het water tot je borst kwam. Hier hadden we dan de mogelijkheid om te baderen. Op een gegeven moment zagen we ook een pinguin die bij een aantal rotsen in zee wat rondzwom. Helaas zagen we er maar een. Tijdens het snorkelen op deze dag zagen we drie reuze schildpadden in het water. Het was geweldig om met deze beesten te kunnen zwemmen. Natascha had zelfs met een schildpad meegezwommen! Voor haar was dit in ieder geval een van de hoogtepunten van de reis. Twee ervan zwommen niet weg, maar bleven op een locatie om zeewier te eten. De vierde dag meerden we aan bij het bewoonde eiland Santa Cruz. Daar hebben we met een paar mensen van onze groep wat gedronken in een bar.

De vijfde dag was onze laatste dag op de boot. Het merendeel van de groep ging verder omdat ze een tour van 8 dagen hadden. In de ochtend gingen we met de groep en gids naar het Charles Darwin Centre waar reuze schildpadden leven. Sommigen daarvan zijn ruim over de honderd jaar oud! Op die locatie wordt er gezorgd dat er voldoende schildpadden geboren worden. Daarnaast wordt hun ontwikkeling in de gaten gehouden en worden ze uitgezet op de diverse eilanden. Hier zagen we verder leguanen die over de honderd jaar waren. Na een rondleiding te hebben gehad namen we afscheid van een Amerikaans gezin welke net als ons een tour van vijf dagen had geboekt. Dit waren enorm aardige mensen en het was best gek om na slechts vijf dagen met enige moeite gedag te zeggen (nee, we hebben niet gehuild).

In de middag gingen we met de groep mee naar een gebied waar de reuze schildpadden in het wild te bewonderen zijn. En, we zagen er een hoop! Na dit uitstapje die tot de vroege avond duurde namen ook wij afscheid van de groep. Ja, het was zeer leuk om met deze mensen hetzelfde avontuur te mogen beleven. Wij bleven op het eiland achter terwijl de groep weer verder reisde met de boot. Op deze manier hadden wij nog een dagje (dag 6) om het eiland te verkennen. De zesde dag hebben we heel relaxed gewandeld naar Tortuga Bay, een wit strand met een blauwe zee om in te zwemmen. Na al dat snorkelgeweld is het ´gewone´ zwemmen natuurlijk niet meer zo interessant.

Het avontuur zat erop, maar de herinneringen zijn natuurlijk blijvend. En met voldoende fotomateriaal kunnen we dit avontuur weer opnieuw beleven. We hebben een geweldige tijd gehad die heel moeilijk met woorden te beschrijven is. Hopelijk hebben we jullie met dit verhaal enigszins kennis kunnen laten maken met deze fascinerende wereld.

Groetjes en tot snel,

Natascha & Fernando