Onze ervaringen in Patagonie

Hoi allemaal,

Vol verwachtingen stapten we 3 december in het vliegtuig vanuit Buenos Aires naar Ushuaia, de zuiderlijkste stad ter wereld gelegen in Patagonie en opstapplaats voor reizen naar Antartica (1,000 km verderop). Patagonie staat wereldwijd bekend om zijn natuurlijke schoonheid. Dat leek ons erg bijzonder om te mogen aanschouwen. Maar wij wisten helaas niet dat het ook zo koud was in de lente…...............................

Direct bij aankomst in Ushuaia werden we welkom geheten door onze grootste vijanden: de kou, regen en wind. We kwamen uit een temperatuur van ongeveer 30 graden en arriveerden in een temperatuur van ongeveer 6 graden met een snijdende wind en veel regen. Aangezien we beiden niet van de kou en regen houden, was dit erg wennen voor ons. We besloten om de volgende dag een boottour te maken door het Beagle kanaal naar een zeeleeuw- en een pinguinkolonie. Helaas hadden we de pech dat het bijna de hele dag (hard) regende en we daardoor een slechter zicht hadden vanaf de boot. Het Beagle kanaal waar wij doorheen vaarden is namelijk omringd door bergen met witte sneeuwtoppen. Op de heenreis zagen wij hier alleen niks van vanwege de sneeuw en regen. Ondanks de slechte weersomstandigheden was het met name bijzonder om pinguins te zien op een eiland met op de achtergrond bergen met witte sneeuwtoppen. De bootreis terug naar Ushuaia was gelukkig een stuk beter qua klimaat, waardoor we wat meer van de prachtige omgeving konden zien.

De volgende dag wilden we gaan wandelen door het natuurpark Tierra del Fuego. We stonden de bewuste dag op tijd op en zagen tot ons verdriet dat er nog immer geen blauwe lucht te bekennen was. Sterker nog, we zagen dat ook deze dag een regenachtige zou worden. We besloten om toch door te zetten, aangezien we niet voor niets zo ver naar het zuiden waren afgereisd. De tocht was er eentje die niet hoog in de top der tochten terecht zou komen. Het was gedurende de hele dag regenachtig en ook de paden waren moeilijk begaanbaar door de modder. Het plezier dat we beleefden was minimaal. Uiteindelijk hadden we een route van 8 kilometer afgelegd daar waar het eigenlijk de bedoeling was om ca. 11 kilometer af te leggen. Het was leuk geweest. De rest zou best mooi zijn geweest, maar in dit weer was het hopeloos.

Ushuaia is een plaatsje waar het schitterend kan zijn, maar hebben wij de pech gehad met het weer. Hierdoor hebben we het plaatsje feitelijk niet kunnen waarderen. Voor ons was het te koud en regenachtig, zodat de raakvlakken met Nederland wel erg groot waren. We hoopten dat de volgende bestemming ons meer plezier zou opleveren. Deze bracht ons naar Punta Arenas, het verre zuiden van Chile. Donderdag 6 december namen we op een schappelijk tijdstip de bus naar deze plek. We reden door uitgestrekte velden met af en toe zeer grote kuddes schapen en verdwaalde meertjes met daarin schitterende roze flamingo´s. Deze beestjes pasten eigenlijk helemaal niet in dit verder saaie decor. Hoogtepunt van deze busrit was de oversteek met de veerboot omdat we ineens bijzondere dolfijnen zagen. Deze gekgekleurde zwart-wit dolfijnen zwommen vrolijk met de boot mee.

Het plaatsje Punta Arenas was er niet eentje die de mindere ervaring van Ushuaia kon doen laten vergeten. Nee, het was er wederom koud, het waaide en jawel, het regende! Daarnaast was het gewoon saai. Geen klap te beleven. We hielden ons zelf voor dat we hier maar voor een doel waren:het bezoeken van een inmense pinguin kolonie op het eiland Magdalena. Het zouden er 60.000 moeten zijn. De zaterdag, 8 december, was dan de dag. Samen met nog vele andere toeristen namen we plaats op een boot die ons na 2 uren varen bij het eiland bracht. Hier was het indrukwekkend om al van afstand te zien dat het hele eiland vol was met die schattige beestjes. Eenmaal aangemeerd mochten we een uurtje wandelen over het eiland. Hier zagen we de pinguins van dichtbij en schoten we regelmatig in de lach wanneer zo`n pinguin weer eens struikelde, weer opstond en rustig doorliep. Na het uurtje genieten werden we vriendelijk doch dringend gesommeerd om weer op de boot plaats te nemen. In twee uren vaarden we weer terug. De balans was dus vier uren varen en een uur genieten. Een beetje uit verhouding vonden wij zelf.

Chile kreeg op zondag een vervolg toen wij richting Puerto Natales vertrokken. Deze plek is vooral beroemd omdat hier een van de mooiste natuurparken op aarde gelegen is: Torres del Paine. Hier kun je dagenlang wandelen in de mooiste natuur. Dit wilden wij natuurlijk niet missen! Daar aangekomen begonnen wij intussen te denken dat er een complot tegen ons was ingezet. Ook hier was het klimaat weer om te huilen. Mede hierdoor was de keuze om slechts een dag naar het park te gaan in plaats van een trektocht van meerdere dagen te doen gauw gemaakt. De volgende dag deden we dit. Nog geen twintig minuten onderweg en we zagen al een van onze favoriete dieren, de Condor. Een heel goed begin van een dagtrip dachten wij op dat moment. De trip bracht ons in sneltreinvaart naar de mooiste plekjes van het park waar we regelmatig stopten om foto´s te schieten. Zo kregen we een kleine indruk van een schitterend gebied waar toeristen van over de hele wereld naar toe gaan. Voor ons was het wel best zo.

Dinsdag vetrokken we weer uit Chile richting El Calafate dat in Argentinie ligt. Hier wilden we de gletsjer Perito Moreno bezoeken. We kwamen aan in een piepklein dorpje dat compleet draaide op het toerisme. Je zag daarom ook veel toeristen. De volgende dag gingen we dan, uiteraard in de regen, op weg naar de gletsjer die gelegen was tussen met groen begroeide bergen. Het aanzicht was prachtig en zorgde ervoor dat we voor een keer de regen en wind makkelijk konden trotseren. Wat een schitterend staaltje natuur! We genoten met volle teugen want dit hadden we nog nooit gezien.

In Buenos Aires hadden we reeds ver van te voren de tickets van Buenos Aires naar Ushuaia en van El Calafate naar Bariloche (beide gelegen in Argentinie) geboekt. Een beetje op de gok hadden we toen een ticket geboekt die ons op 16 december van Calafate naar Bariloche vloog. Het was zeker een gok want we zaten nu op 11 december al in Calafate waar we het enige hoogtepunt reeds gezien hadden. Verder was het bijzonder saai. Om hier een tijd te zitten staat gelijk aan het je voor jezelf behoorlijk moeilijk te maken. Iets wat we uiteraard niet wilden. We ondernamen actie door ons ticket met succes om te boeken. Voor woensdag 12 december stond onze nieuwe vlucht naar Bariloche gepland. Hier hoopten we dan het voor ons vertrouwde plezier weer helemaal terug te vinden. De laatste tijd was het qua plezier magertjes door het slechte klimaat, de kennismaking met massatoerisme en de daarbij behorende absurd hoge prijzen. Het gebied van Patagonie bood weinig mogelijkheden om zelf op pad te gaan. Je moest dure tourtjes boeken om iets moois te zien en overal waar je was, was je met honderden anderen. Dit waren we helemaal niet gewend. We hoopten daarom dat het in Bariloche anders zou zijn.

Na het bezoek aan de gletsjer was het inpakken geblazen en op weg naar het vliegveld. Hier mochten we nog even drie uren wachten omdat er een onderdeel van de motor stuk was. We werden echter wel tegemoet gekomen met een lekkere snack en frisdrank. Een eerdere vetraging in Ecuador leverde ons slechts magere excuses op van het luchtvaartpersoneel. Bij de Argentijnse maatschappij was het zeer netjes geregeld dus. Laat in de avond kwamen we op de verlaten luchthaven van Bariloche aan. Hier lieten we ons naar een hotel brengen waar gelukkig nog plaats was, aangezien we niks gereserveerd hadden en het hoogseizoen reeds aangebroken is. De eerste indruk van Bariloche was positief alhoewel het `s avonds was. Er was voor de verandering een keer geen regen en er waren zelfs mensen zo laat nog op straat. Allesbehalve saai. Het was een bijzondere avond. Natascha zou om klokslag 0.00 uur 27 jaar worden. We gingen daarom nog gauw even een cafe in om dit te vieren. We dronken er eentje op haar verjaardag en op een leuke tijd in Bariloche.

De volgende dag vierden we haar verjaardag pas echt met een heuze chocolade fondue in de middag en een heerlijk dinner in de avond. Dit dinner werd vergezeld met een goede fles wijn afkomstig uit ons geliefde departement Salta. Het was een leuke verjaardag die goed gevierd was. Bij deze wil ik, Natascha, iedereen bedanken voor de lieve emailtjes en e-cards. Hierdoor waren jullie er toch allemaal een beetje bij voor mijn gevoel. Bedankt allemaal!

Bariloche lijkt in de verste verte niet op de plaatsen die reeds besproken zijn in dit verslag. Nee, dit plaatsje geeft ons weer het oude vertrouwde gevoel van het plezierige reizen. We zijn weer de goede weg ingeslagen! In het volgende verslag dus meer over Bariloche.

Groetjes,

Natascha & Fernando