De eerste week

Hallo allemaal,

Inmiddels zijn we alweer een week verder en hebben we al een hele hoop meegemaakt. We kunnen na een week al zeggen dat we ons echt thuis voelen in Ecuador en het zeer naar ons zin hebben. Om jullie een kleine indruk te geven over Quito zullen we wat info geven over de stad zelf.

De hoofdstad van Ecuador ligt op een hoogte van 2800 meter en is daarmee de op een na hoogste hoofdstad van Zuid-Amerika. De afmeting van Quito is ongeveer 8km bij 57km. Het land telt dertien miljoen inwoners waarvan er ruim anderhalf miljoen in Quito wonen. De temperatuur in Quito schommelt nogal. Sommige Ecuadorianen zeggen dat het weer gelijk staat aan de buien van de vrouw. Het kan op het ene moment dit zijn en op het andere moment weer dat. Maar het is over het algemeen redelijk zonnig in de ochtend waarbij de temperatuur rond de twintig graden ligt. De mensen hier zijn zeer vriendelijk en behulpzaam. Als je bijvoorbeeld iemand de weg vraagt, helpt men je graag. Om een beeld te schetsen hebben we een aantal foto´s toegevoegd.

In ons vorige verhaal gaven we aan dat in het gedeelte waar ons hostal zat, veel toeristen waren. We hadden weliswaar het idee in Zuid-Amerika te zijn, maar hadden we wel echt het gevoel in een soort badplaats te zijn. De dag na onze aankomst zijn we naar het oude gedeelte van Quito gegaan en hebben we een heel ander Quito mogen aanschouwen. Dit gedeelte heeft namelijk veel mooie oude gebouwen. Hier zijn ook een stuk minder toeristen te vinden. Dat merkten we vooral toen we wat rond wandelden. Geheel tegenovergesteld van het nieuwe gedeelte dat in de volksmond zelfs ´Gringolandia´ wordt genoemd. Voor de mensen die de betekenis niet snappen, het betekent zoiets als ´het land van de buitenlanders´. En eerlijk is eerlijk, we kunnen ze niet ongelijk geven. De benaming past perfect bij dit gedeelte van Quito.

In het oude gedeelte hebben we een lekkere jugo (vruchtendrank) gedronken en hebben toen het echte Quito gezien. Het was een heerlijke dag waarbij we lekker gewandeld hebben en goed de sfeer hebben kunnen proeven.

Vorige week dinsdag zijn we begonnen met het volgen van de taalcursus. Fernando gaat op grammaticaal vlak het een en ander bijwerken waar Natascha vanaf nul begint. Op die dinsdag werden we iets voor achten in de ochtend opgehaald door een mederwerker van de school. Eenmaal bij de school aangekomen werden we direct toegewezen aan een leraar en begonnen we direct met onze lessen. Fernando zal een prive cursus volgen en Natascha gedeeltelijk prive en gedeeltelijk groepsles. De lessen zijn van 8.00 tot 12.30 uur waarbij je iedere week een andere leraar hebt.

Na de les werden we opgehaald door de vrouw uit ons gastgezin, Olga. Samen liepen we in circa vijf minuten vanuit school naar ons tijdelijke ´huis´. Hier ontmoetten we Olga´s echtgenoot Marcello. Beiden zijn lieve, vriendelijke, gastvrije en gezellige mensen van in de veertig. Zij gaven ons meteen het gevoel van thuis. Je begrijpt, we hebben het goed getroffen! Marcello en Olga hebben twee zonen en een dochter. Hun dochter heeft twee kinderen, Nicole (zes jaar) en Paola (drie jaar). Twee hele leuke en gezellige kinderen die regelmatig bij ´ons´ over de vloer komen. In ons gastgezin hebben we onze eigen kamer met douche en toilet. Drie keer per dag nuttigen we de maaltijd. Olga is gelukkig ook nog eens een hele goede kok. ´s Ochtends ontbijt, ´s middags warm eten en ´s avonds idemdito. Wij kunnen ons dus volledig richten op onze cursus en verder lekker relaxen.

Dit weekend hebben we een uitstapje gemaakt naar een stadje meer richting het noorden, Otavalo. We namen een bus vanuit Quito en na twee en een half uur en prachtige omgevingen later kwamen we aan. Tja, wat is een prachtige omgeving? Denk hierbij aan wegen door de bergen met uitzicht op diepe afgronden. Maar om jullie toch gerust te stellen kunnen we melden dat de wegen zeer goed waren en afgeschermd waren met vangrails.

Eenmaal aangekomen zochten we een hostel en begaven we ons richting het centrum om wat sfeer te proeven. In het stadje viel al direct iets op. Je zag heel veel oorspronkelijke bewoners van het land. Mensen van indiaanse komaf. Mannen met lange vlechten en vrouwen in prachtige traditionele kleding. Nou hebben we tijdens eerdere reizen wel eens mensen van indiaanse komaf gezien, maar in een heel andere hoedanigheid. Op die plekken waren deze mensen redelijk arm en namen ze een zwakke positie in de maatschappij in. Hier was het anders. Vantevoren wisten we dat het stadje rijk was en dat was te zien. Wat je zag waren dus indiaanse mensen in dure auto´s, nike winkels, tommy hillfiger en ga zo maar door. Een leuk contrast.

De volgende dag, een zonnige zaterdag, was er een markt die praktisch het hele stadje innam. Overal waren kraampjes waar men eten verkocht en kleurrijke kleding aan de man bracht. Enorm gezellig! Natascha kocht een poncho en een houten armband. De poncho was pure noodzaak, omdat het nogal fris kan zijn in Quito. Na het bezichtigen van de markt stond een tweede activiteit op ons programma. Met een bus wilden we naar Largo de San Pablo gaan, een enorm meer aan de voet van een grote berg. De busrit zou weinig tijd in beslag nemen volgens de reisboekjes. En op zich klopte dit wel ware het niet dat de bus pal voorbij onze stop reed. We wisten vantevoren niet precies waar we uit moesten stappen en de chauffeur wist dit blijkbaar ook niet. Dit terwijl de chauffeur vantevoren juist wel aangaf dit te weten! Ok, we reden er dus voorbij en moesten er gauw uit. Moeilijk in een overvolle bus. Na wat geduw en getrek konden we uit de bus stappen, maar zaten we dus verkeerd. Na logisch nadenken pakten we weer een bus terug in de veronderstelling dat deze wel bij de juiste plaats stopte. En je raadt het al, ook deze bus reed weer voorbij de bewuste plek die nu bijna een fata morgana voor ons was!

En weer stapten we uit op de locatie die niet de juiste was. Opgeven of doorgaan? Het laatste, maar dit keer gaan we op de zekere toer. We nemen gewoon de taxi en laten ons afzetten bij de plek. Eenmaal aangekomen was het een tijdje lopen naar het meer waar we mooie plaatjes schoten. Daarna wilden we terug naar het hostal lopen. Een wandeling die volgens de boekjes ongeveer veertig minuten zou duren. Uiteraard moet je zelf de juiste route uitvinden. Gelukkig konden we aan voorbijgangers de weg vragen en iedereen was zeer behulpzaam. Het enige probleem was dat men elkaar nogal eens tegensprak, zodat je alsnog niet wist of je in de goede richting zat. Tot slot kwamen we nog een groepje mensen tegen die druk in de weer was met een bijl. Men was een gedeelte van een koe met een bijl in stukken aan het hakken voor de vleesconsumptie. Voor alle dierenvrienden, de koe was al dood. Na een mooie wandeling te hebben gemaakt en een steile helling te hebben beklommen kwamen we er achter dat we niet op het juiste spoor zaten. Nee, in plaats van een weg vonden we een maisveld op onze weg. We zaten klaarblijkelijk verkeerd. Wat nu? Het was redelijk laat en we wilden voor het donker terug zijn. We liepen maar weer terug met het idee dat we in ieder geval een uur moesten wandelen voordat we bussen of taxi´s tegen kwamen. Na nog geen vijf minuten gewandeld te hebben zien we een bus aankomen. Zou dit de goede bus zijn, dit na onze eerdere ervaringen? Ja, het was een bus die we konden nemen en die ons ook nog eens afzette op vijf minuten van ons hostal. Wat een wonder. Zo makkelijk kan het dus ook weer gaan. In de avond relaxten we wat en gingen we op tijd naar bed.

De volgende ochtend hadden we een excursie te paard in de bergen. In een geweldige omgeving reden we op onze paarden en keken we onze ogen uit. De tocht duurde ongeveer vier uren en was behoorlijk intensief. Terwijl je op het paard zat stond je oog in oog met diepe ravijnen. Je ging maar uit van het verhaal van de gids die zei dat deze paarden jaren ervaring hadden. Anders hadden we ons wel twee keer bedacht. Na de excursie keerden we weer per bus terug naar Quito waar we doodmoe maar voldaan aan ons huiswerk begonnen.

Wat een weekend! En nu weer de schoolbanken in. Ja, het leven is goed!

Wederom de groeten,

Natascha & Fernando