De droom is verwezenlijkt

Hallo allemaal,

Een raar idee maar het is werkelijkheid………………..Dit is ons laatste verslag vanuit Zuid-Amerika. Vandaag zullen we Suriname en daarmee het continent voor nu achter ons laten. Maar voordat wij dit doen willen we jullie nog laten weten hoe wij de laatste week in Suriname hebben doorgebracht.

Vorige week donderdag ging Natascha naar een Hamam met Mousi S om lekker gewassen, gesrubd en gemasseerd te worden. Zij had hier goed van genoten en voelde zich weer herboren.

Natascha is al sinds enkele jaren verzot op de boeken van Cynthia Mc Leod, een bekende Surinaamse schrijfster. Haar boeken spelen zich veelal af in het verleden van Suriname, zoals tijdens de slaventijd en de tijd van de contractarbeiders. Van Natascha’s tante, Mousi S, hadden we gehoord dat zij ook een boottocht organiseert langs de oude plantages aan de Commewijne rivier. Daarbij vertelt mevrouw Mc Leod verhalen over het verleden. Dit leek ons een geweldige mogelijkheid om èn meer over de geschiedenis te leren èn mevrouw Mc Leod te ontmoeten. Vorige week vrijdag stapten we op de boot en vaarden we langs de verschillende plantages en vertelde de schrijfster haar verhalen over de vaak pijnlijke geschiedenis van Suriname. Een geschiedenis die helaas niet gedoceerd wordt in de Nederlandse scholen omdat het dit een van de dingen is waar een land niet trots op kan zijn. Het was een hele leuke tour waarbij we ook regelmatig uitstapten om een aantal oude plantages te bezoeken.

De volgende dag had Mousi S een leuke dagtrip voor ons in petto. Met z’n drieën gingen we naar Overbridge, een strandje aan de Suriname rivier op circa anderhalf uur rijden van de hoofdstad. Daar namen we een heerlijke duik in het schone rivierwater. Ook aten we een heerlijke portie bami, nasi met kip en bakabana (gebakken banaan). De bestemming na Overbridge was Carolinakreek, een mooi gelegen kreekje midden in het bos. Hier dronken we op ambachtelijke wijze gemaakte mopéwijn en sinaswijn. Uiteraard namen we een frisse duik in de donker gekleurde kreek. Na de dag te hebben besteed in de rivier en kreek vertrokken we naar de stad om naar een Surinaamse theatervoorstelling te gaan. Daar hebben we erg moeten lachen om het stuk.

De zondag gingen we met Mousi S naar de oude suikerfabriek in oud plantage Mariënburg. Daar hoorden we de pijnlijke geschiedenis van de ooit goed draaiende fabriek van de Nederlandse Handelsmaatschappij, nu bekend als de ABN Amro. De fabriek is niet meer in gebruik sinds begin jaren tachtig en is al bijna geheel vervallen. In de middag ging Natascha met haar neefjes en nichtjes naar een Mall en had ze weer veel lol met hen.

Op maandag 11-2 gingen we mee met een tour naar de tweede grootste stad van Suriname, Nickerie. Voor Natascha was het al de derde keer, maar nog steeds kon ze genieten van de mooie route langs vele palmbomen en rijstvelden naar de stad Nickerie. In Nickerie verbleven we in een hotel want de volgende dag zouden we een mooi natuurgebied gaan bezoeken. We dronken nog een drankje aan de bar en hadden een gezellige conversatie met wat Nickerianen.

De volgende dag vertrokken we naar het gebied Bigi Pan wat in het Nederlands groot meer betekent. In een klein bootje vaarden we door het natuurgebied en zagen we kaaimannen, rode Ibissen en vele soorten reigers. Een leuke trip die absoluut de moeite waard was.

Onze laatste volle dag besteedden we aan het inkopen van de laatste spulletjes en kreeg Fernando nog even een heerlijke massage. Natascha bezocht verder nog een neef en in de avond gingen we met Mousi S een nasi eten en wat drinken in de stad. Vandaag, donderdag, is onze echte laatste dag en zullen we onze spullen inpakken en het land verlaten. Zoals altijd zal Natascha weer moeite hebben om haar tweede thuisland te verlaten, maar we weten dat we snel weer terug komen.
Nu ons verblijf in Suriname ten einde is gekomen, is tevens ons reisdagboek op zijn laatste bladzijde aanbeland. De reis die in totaal een jaar heeft geduurd is nu echt voorbij. De verslagen die we hebben geschreven zeggen feitelijk genoeg. En voor degenen die nog enige twijfels hebben over het plezier dat we hebben beleefd, kunnen we enkel verwijzen naar de vele foto's. Het jaar is snel gegaan wat volgens ons alleen maar mogelijk is wanneer je echt geniet. En genieten hebben we gedaan!

Onze reis startte in Ecuador waar we bijna twee maanden in een gastgezin doorbrachten. Hier heeft Natascha vanaf de basis de Spaanse taal geleerd. Iets waarvan ze gedurende de reis veel profijt heeft gehad. De tijd in Ecuador was een goed begin. Het reizen was toen nog niet echt begonnen. We konden op die manier lekker acclimatiseren. Het hoogtepunt waren natuurlijk de Galapagos eilanden die we niet voor niks bestempelden als hemel op aarde. Tot de dag van vandaag denken we nog regelmatig terug aan de haaien, zeeleeuwen en andere vele diersoorten die rustig om ons heen zwommen.

Na Ecuador begon het reizen. We gingen met de bus naar Colombia. In Colombia was het weer vertrouwd. De natuur was nog altijd prachtig en het verblijf op een koffieplantage heeft ervoor gezorgd dat een 'bakkie' nu nog lekkerder smaakt. Mits het Colombiaanse koffie betreft hè! Van enige spanning merkten we niks, waardoor het jammer blijft dat het land doorgaans negatief in het nieuws komt. Wij blijven er in ieder geval terugkomen want de warmte van de mensen is enorm. Niet voor niks worden de Colombianen als meest vriendelijk volk beschouwd in Latijns Amerika. In totaal verbleven we een maand in Colombia alvorens we naar Peru vlogen.

In het noorden van Peru leerden we het land pas echt waarderen. De omgeving van de Andes met die hoge bergen was adembenemend. Hier maakten we soms dagwandelingen die acht uren of meer duurden. Allen waren de moeite waard. Niet voor niks bleven we tien dagen in het dorpje Huaraz. Vervolgens reisden we meer naar het zuiden waar we de stad Arequipa aandeden die ons meteen inpakte en waar we later nog eens zouden terugkeren. Ook liepen we in Peru de Inca-trail naar Machu Pichu wat een fantastische ervaring was. Die vierdaagse trektocht in het gebied waar ooit de Inca's leefden was bijzonder. Peru was geweldig en we zijn dan ook blij dat onze vriend Mark alles kan bevestigen. Hij reisde namelijk het grootste gedeelte in Peru met ons.

Het oude Zuid-Amerika van Peru verruilden we voor dat van Bolivia. Voordat ons vrijwilligerswerk begon maakten we alvast wat uitstapjes. Het uitstapje naar Uyuni was een deceptie, de fietstocht op de meest gevaarlijke weg van de wereld een hoogtepunt. Oog in oog staan met een diep ravijn terwijl je op de fiets zit, geeft een wel heel spannend gevoel. Tijdens onze drie maanden vrijwilligerswerk beleefden we ups en downs. Het was heel erg leerzaam en zeker nu kijken we er met veel plezier op terug. We ontmoetten er zeer lieve mensen en verbleven in een heel leuk gastgezin. Door deze mensen voelde het ook alsof je een thuis had. Ons uitstapje naar Isla del Sol was magisch. Een bijzondere plek die ons weer helemaal deed opladen. Ook aan Bolivia beleven we goede herinneringen.

Toen het vrijwilligerswerk voorbij was, was de behoefte om te reizen enorm. Van Bolivia gingen we naar Chile. In Chile hebben we aardig wat gezien terwijl we er in totaal niet lang zijn gebleven. Over het algemeen kunnen we zeggen dat Chile ons het minst aansprak. We hebben mooie dingen gezien zoals de immense pinguïn kolonie en de geisers in San Pedro de Atacama, maar het totaalplaatje viel wat tegen.

Van Argentinie hadden we geen superhoge verwachtingen. Van tevoren spraken de wijnroutes ons aan en ook de reputatie van het Argentijnse vlees kon op veel enthousiasme rekenen. Voor voetballiefhebber Fernando waren er overigens wel hoge verwachtingen met betrekking tot deze sport in voetballand Argentinië. Voor de rest zouden we het wel zien. Nou, dat hebben we geweten! Het begon al meteen toen we de eerste plek (Salta) aandeden in het noorden van het land. De vriendelijkheid van de mensen deed niet onder voor dat van de Colombiaan. We voelden er ons direct op ons gemak. In het noorden hebben we ons de wijnen goed laten smaken. Wat verwacht je ook. Omringd door wijnproducenten die met plezier alles over hun product uitleggen. Het noorden heeft een onvergetelijke indruk op ons achter gelaten. Verder vonden we Buenos Aires een van de meest fascinerende grote steden van heel Zuid-Amerika en kregen we maar niet genoeg van Bariloche en haar omgeving. Argentinië heeft ons veel gegeven en behoort daardoor tot een van onze favorieten.

Over Brazil kunnen we geen algeheel beeld schetsen, simpelweg omdat we slechts Rio de Janeiro hebben aangedaan. Het strand had zeker zijn charme en de favela tour was interessant, maar voor de rest beleefden we hier niet onze meest geweldige tijd. Erg vonden we het dan ook niet toen het vliegtuig vertrok uit deze miljoenenstad.

Na Brazil volgde Suriname, een weerzien met de familie van Natascha. Hier gingen we dan eindelijk het Amazone gebied in. Kansen om te gaan in Ecuador, Peru en Bolivia lieten we aan ons voorbij gaan. We wisten immers dat Suriname nog wachtte. De trip naar het binnenland was een prachtige ervaring. Orkesten van insecten, gebrul van brulapen en het gefluit van vogels. Ja, het binnenland was bijzonder en maakte het tot een van onze hoogtepunten tijdens de reis. Mousi S, Natascha's tante, liet ons de leukste plekken van Paramaribo zien en ook de omgeving bleek ze goed te kennen. Natascha's Nani (oma) had haar huis voor ons opengesteld en haar goede zorg deed ons direct thuis voelen. Het resultaat na drie weken Suriname is weer een prachtervaring erbij evenals een paar extra kilo's.

De nog niet voor commerciële doeleinden dagelijkse zwerverstour door de Jodenbreestraat was altijd hilarisch en de uitdrukking ‘actie is reactie’ heeft vanaf nu altijd een speciale betekenis. Het is daarom meer dan ‘menselijk’ om te zeggen dat we hier weer snel willen terugkeren!

Het zit er nu echt op. Met een vracht aan ervaringen gaan we huiswaarts. Het oude leventje wordt weer opgepakt. We nemen intrek in ons huis en gaan op zoek naar een baan. Onze lang gekoesterde wens om een jaar door Zuid-Amerika te reizen is vervuld. Onze droom is verwezenlijkt. Sterker dan ooit zullen we terugkeren. Na een jaar tijd volgt een weerzien met onze familie en vrienden die we in dit jaar toch zeker gemist hebben.

Tot slot willen we iedereen bedanken die ons heeft gevolgd middels dit weblog. De reacties waren altijd een reden om weer met nieuw enthousiasme een volgend bericht te schrijven. Nogmaals bedankt!

Familie, vrienden en kennissen…………………..

Tot heel snel!

Fernando & Natascha